ဟို္တစ္ေလာကေတာ့ အသိတစ္ေယာက္ယူလာေပးလို႔ ထမနဲစားရတယ္။ ဒီတစ္ခါ(၄ ရက္ေန႔တုန္းက)ေတာ့ ထမနဲစား႐ံုတင္ မဟုတ္ဘူး ... ကုသို္လ္လုပ္တဲ့ အေနနဲ႔ ထမနဲပါသြားထိုးေပးလိုက္တယ္။ ထမနဲပြဲလုပ္တာက Colindale ေက်ာင္းမွာပါပဲ။ အရမ္းေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းပါတယ္။ ျမန္မာေတြလည္း အမ်ားႀကီးလာၾကတယ္။ တကယ္ကိုပဲ ျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္သြားသလို ခံစားရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ မိတ္ေဆြႀကီး ကိုညီကေတာ့ တတပ္တအား ၀င္ၿပီးအားေပးၾကတာေပါ့ဗ်ာ ... ထမနဲကို ေျပာပါတယ္။ ဒယ္အိုး ေလးအိုးေတာင္ထုိးၾကတယ္။ မေမလွေမာင္တို႔ပါတဲ့ အမ်ိဳးသမီးမ်ားအဖြဲ႔က တစ္ဒယ္ရေအာင္ထုိးၾကတယ္။ တကယ္ကို ခ်ီးက်ဴးစရာပါပဲ။ ထမနဲအတြက္ အလွဴလုပ္တဲ့သူေတြကေတာ့ ေဒါက္တာ၀င္းထြဋ္+ေမလွေမာင္ တို႔ျဖစ္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ သတိေမ့ေလ်ာ့မွဳေၾကာင့္ ကင္မရာပါမသြားပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကိုညီက ဓာတ္ပံုေတြပို႔ေပးမယ္ ေျပာထားတဲ့အတြက္ သူရဲ႕ေမးလ္ကို ေမွ်ာ္ေနပါတယ္။ ဒီတစ္ရက္ႏွစ္ရက္တြင္း ေရာက္မယ္လို႔ထင္ပါတယ္။ အဲဒီအခါက်မွာ အားနဲ႔မာန္နဲ႔ လုပ္အားေပးေနတဲ့ပံုေတြကို ၾကည္ၫိုသဒၵါပြား ရွဴ႕စားၾကပါခင္ဗ်ာ။
ထမနဲထိုးၿပီးတဲ့ေနာက္ ျပန္ရမွာလည္း ေနာက္က်ေနတယ္ ... ေနာက္ၿပီး ရထားေတြကလည္း အဲဒီေန႔မွာ အဆင္မေျပျဖစ္တာနဲ႔ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာပဲ က်ိန္းလိုက္တယ္ .. အဲေလ .. အိပ္လိုက္တယ္။ ဘုန္းဘုန္းအတြက္ လိုအပ္တဲ့ အလုပ္ေလးေတြ လုပ္ေပးရင္းေပါ့။ တစ္ေနကုန္ေညာင္းကိုက္ေအာင္ ထမနဲထိုးထားေတာ့ ညပိုင္းမွာ ေရေကာင္းေကာင္းေလးခ်ိဳးၿပီး အိပ္လိုက္တယ္။ ေတာ္ေသးတယ္ ေနာက္ေန႔မနက္ ကို္က္တာ က်င္တာေတြ ဘာမွမျဖစ္ေတာ့ဘူး။ လုပ္အားေပးကုသိုလ္ အက်ိဳးေတြလို႔ထင္တာပဲ။ မနက္ ၁၀နာရီေလာက္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကေန ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။
အျပန္လမ္း ရထားေပၚမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္တုန္းက ရန္ကင္းေတာင္ေျခ သမ၀ါယမသင္တန္းေက်ာင္းထဲမွာ ႏွစ္စဥ္က်င္းပတဲ့ ထမနဲၿပိဳင္ပြဲေလးေတြအေၾကာင္း အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ရင္း ျပန္လာခဲ့ပါေတာ့တယ္။
ကၽြန္ေတာ္ သတိေမ့ေလ်ာ့မွဳေၾကာင့္ ကင္မရာပါမသြားပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကိုညီက ဓာတ္ပံုေတြပို႔ေပးမယ္ ေျပာထားတဲ့အတြက္ သူရဲ႕ေမးလ္ကို ေမွ်ာ္ေနပါတယ္။ ဒီတစ္ရက္ႏွစ္ရက္တြင္း ေရာက္မယ္လို႔ထင္ပါတယ္။ အဲဒီအခါက်မွာ အားနဲ႔မာန္နဲ႔ လုပ္အားေပးေနတဲ့ပံုေတြကို ၾကည္ၫိုသဒၵါပြား ရွဴ႕စားၾကပါခင္ဗ်ာ။
ထမနဲထိုးၿပီးတဲ့ေနာက္ ျပန္ရမွာလည္း ေနာက္က်ေနတယ္ ... ေနာက္ၿပီး ရထားေတြကလည္း အဲဒီေန႔မွာ အဆင္မေျပျဖစ္တာနဲ႔ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာပဲ က်ိန္းလိုက္တယ္ .. အဲေလ .. အိပ္လိုက္တယ္။ ဘုန္းဘုန္းအတြက္ လိုအပ္တဲ့ အလုပ္ေလးေတြ လုပ္ေပးရင္းေပါ့။ တစ္ေနကုန္ေညာင္းကိုက္ေအာင္ ထမနဲထိုးထားေတာ့ ညပိုင္းမွာ ေရေကာင္းေကာင္းေလးခ်ိဳးၿပီး အိပ္လိုက္တယ္။ ေတာ္ေသးတယ္ ေနာက္ေန႔မနက္ ကို္က္တာ က်င္တာေတြ ဘာမွမျဖစ္ေတာ့ဘူး။ လုပ္အားေပးကုသိုလ္ အက်ိဳးေတြလို႔ထင္တာပဲ။ မနက္ ၁၀နာရီေလာက္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကေန ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။
အျပန္လမ္း ရထားေပၚမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္တုန္းက ရန္ကင္းေတာင္ေျခ သမ၀ါယမသင္တန္းေက်ာင္းထဲမွာ ႏွစ္စဥ္က်င္းပတဲ့ ထမနဲၿပိဳင္ပြဲေလးေတြအေၾကာင္း အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ရင္း ျပန္လာခဲ့ပါေတာ့တယ္။
Comments
Post a Comment
Thanks for your comment.