၂၀၁၁ ခုႏွစ္ ဇြန္လ ၁-ရက္
အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု၊ ဖေလာ္ရီဒါေထရ၀ါဒဓမၼအသင္းတည္ေထာင္ျခင္းႏွင့္
သီတဂူသံဃ၀ိဟာရ ေက်ာင္းလႊတ္ပူေဇာ္ပြဲ၌
မစိုးရိမ္ဆရာေတာ္ မိန္႕ၾကားေတာ္မူေသာ
အၾကြားမလြဲနဲ႔
ၾသ၀ါဒကထာ
---------------------------------------------------------
ဘုရားရွင္က တိုင္းျပည္တိုးတက္ဘို႕အတြက္ အသင္းအဖြဲ႕ေတြတိုးတက္ဘို႕အတြက္ ေဟာၾကားခဲ့တဲ့ တရားေတာ္ေတြကို မွီျငမ္းျပဳၿပီးေတာ့ မဃေဒ၀လကၤာမွာ ဆရာေတာ္ႀကီးက “မင္းႏွင့္ျပည္သူ ရွင္လူဒကာ ပြင့္လင္းသာလွ်က္၊ ေမတၱာမပ်က္၊ ေစာင့္ေရွာက္ဖက္မွ၊ တိုးတက္ႀကီးပြား၊ ခ်မ္းသာမ်ားလိမ့္”တဲ့ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ ဆိုရင္ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ ရွင္ဘုရင္ အစိုးရပုဂၢိဳလ္ေတြနဲ႕ ျပည္သူဆိုတဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္ခံလူတန္းစား အဲဒီႏွစ္ဦး ေမတၱာမပ်က္မွ ႀကီးပြားတိုးတက္တယ္တဲ့။ ဘာသာေရးမွာလည္း “ရွင္လူဒကာ ပြင့္လင္းသာလွ်က္”တဲ့ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ ေတြ၊ လူဒကာ ဒကာမေတြဟာ “ေမတၱာမပ်က္၊ ေစာင့္ေရွာက္ဖက္မွ၊ တိုးတက္ႀကီးပြား၊ ခ်မ္းသာမ်ားလိမ့္” လို႕ မန္လည္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက မဃေဒ၀လကၤာမွာ ဆုံးမထားတယ္။
ဒီလကၤာအဆုံးအမအတိုင္းပဲ ဒကာ ဒကာမနဲ႕ သီတင္းသုံးမယ့္ဘုန္းႀကီးမ်ား ေမတၱာမပ်က္ဘဲနဲ႕ သာသနာ ျပဳသြားၾကဘို႕ အေရးႀကီးတယ္။ ဘုန္းႀကီးတို႕ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြ ကမၻာအရပ္ရပ္ ေနရာအရပ္ရပ္မွာ ေနၾကတာရွိတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ျမန္မာေတြက မတည့္တာမ်ားတယ္။ အဲဒါ အေတာ္စိတ္ပ်က္စရာေကာင္း တယ္။ တစ္ႏိုင္ငံမွာ တစ္ေယာက္တည္းရွိရင္ေတာ့ တည့္မွာေပါ့။ ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ရွိရင္ မတည့္ေတာ့ဘူး။ ေနာင္ဆိုရင္ တစ္ေယာက္တည္းကိုပဲ ကိုယ့္အရိပ္နဲ႕ကိုယ္ ရန္ျဖစ္ၾကမလားမသိဘူး။ ျမန္မာေတြမွာ အဲဒီအက်င့္ ေလးေတြရွိေနတယ္။ အဲဒါကို ေဖ်ာက္ဘို႕လိုတယ္။
ဘယ္ႏိုင္ငံေရာက္ေရာက္ ဘာသာေရးအသင္းအဖြဲ႕ေလးေတြ တစ္ဦးနဲ႕တစ္ဦး သေဘာထားမတိုက္ဆိုင္ တာေလးေတြကို အေၾကာင္းျပဳၿပီးေတာ့ မညီမညြတ္ျဖစ္ေနတာကမ်ားတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဘုန္းႀကီးေတြေရာ ဒကာ ဒကာမေတြေရာကို မဃေဒ၀ဆရာေတာ္ႀကီးက ဆက္ၿပီးဆုံးမထားတယ္။ “သူ၏ဆရာ၊ ငါ့ဆရာဟု၊ တဏွာေရာ ယွက္၊ မာနတက္၍၊ သူ႕ဘက္ငါ့ဘက္၊ တီးလွ်က္ေဆာ္ရိုက္၊ ႏြားကိုတိုက္သို႕၊ အမိုက္ပြဲခံ၊ ပါပကံျဖင့္၊ အုန္းညံ ၀ိုင္းညာ၊ ျပဳၾကရာ၀ယ္၊ ဆရာၾကက္ဖ်င္း၊ ပညာကင္းသို႕၊ အတင္းေစာင္၍၊ ႏြားႏွယ္ေ၀ွ႔၏” တဲ့။ ဆရာေတာ္ႀကီး က သာသနာမွာ ဒကာဒကာမ နဲ႕ ဘုန္းႀကီးေတြ ျဖစ္တတ္တဲ့ဟာကို ေရးသားၿပီးေတာ့ ဆုံးမသြားတာ။ သူ႕ဆရာ ငါ့ဆရာဆိုၿပီးေတာ့ ဒကာဒကာမေတြက ေျမွာက္ေပးတာနဲ႕ ဘုန္းႀကီးေတြ ရန္ျဖစ္ၾကတာေပါ့။ အဓိက ဒါပါပဲ။ ဒီေတာ့ သံဃာေတာ္အရွင္ျမတ္မ်ားကလည္း ဒကာဒကာမေတြ ေျမွာက္ေပးတိုင္း ရန္မျဖစ္ဘို႕လိုတယ္။ ေအး ဒကာဒကာမေတြကလည္း သံဃာေတာ္ေတြ ရန္ျဖစ္ေအာင္မေျမွာက္ၾကဘို႕လိုတယ္။ ဒကာဒကာမေတြက လည္းေျမွာက္ေပးပုံရပါတယ္ အေမရိကန္မွာ ေရာက္ခဲ့တဲ့ေနရာအေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ဒါေလးေတြေတြ႕ေနရတယ္။ အခ်င္းခ်င္း ညီညီညြတ္ညြတ္ေနမွသာ တိုးတက္တယ္။ မညီညြတ္ဘူးဆိုလို႕ရွိရင္ ဘယ္နည္းနဲ႕မွမတိုးတက္ဘူး။
ၿပီးေတာ့ မင္းတို႕ ဒီအေမရိကန္တို႕ အဂၤလန္တို႕ တိုင္းျပည္အသီးသီးမွာေရာက္ေနတဲ့ ဒကာဒကာမေတြ အၾကြားလြဲေနတာရွိတယ္။ ဘာလဲဆိုရင္ “တပည့္ေတာ္တို႕သားေလးက၊ သမီးေလးက ဗမာစကားေတာင္ မေျပာတတ္ဘူးဘုရာ့၊ အဂၤလိပ္လိုပဲေျပာတယ္” လို႕ဆိုၿပီး အၾကြားလြဲေနတာေလးေတြရွိတယ္။ ဗမာမိဘႏွစ္ပါး က ေမြးဖြားတဲ့ကေလးဟာ ဗမာစကားေတာ့ေျပာတတ္ဘို႕ေကာင္းတာေပါ့။ အဲဒါကို တလြဲဆံပင္ေကာင္းၿပီးေတာ့ ၾကြားၾကတာေတြရွိတယ္။ အဲဒါေတြလဲပဲ ဆင္ျခင္ဖို႔ေကာင္းတယ္။ ကိုယ့္သားသမီးကို ကိုယ့္ဘာသာစကား သင္ၾကားေပးဘို႕ေကာင္းတယ္၊ ဘာသႏၱရဆိုတာ ဘယ္ေလာက္ပဲမ်ားမ်ား တတ္ကၽြမ္းတယ္ ေျပာတတ္တယ္ ဆိုရင္ သိပ္ေကာင္းတာေပါ့။
ဘာလို႔ဆို ဒို႔ကုလသမဂၢအတြင္း၀န္ခ်ဳပ္ ဦးသန္႔ကို အတြင္း၀န္ခ်ဳပ္ေျမွာက္မယ္ လို႔ဆိုတုန္းက တခ်ဳိ႕ႏိုင္ငံေတြက ကန္႔ကြက္တယ္၊ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ဦးသန္႔က အဂၤလိပ္လိုပဲ ေျပာတတ္ တယ္၊ က်န္တဲ့ ျပင္သစ္တို႔ ရရွားတို႔ တရုတ္တို႕ စတဲ့ကုလသမဂၢ ရုံးသုံးဘာသာေတြဆိုၾကပါေတာ့ အဲဒါေတြကို သူကမေျပာတတ္ဘူးတဲ့၊ အဲဒါေၾကာင့္ ကန္႕ကြက္ၾကတာ။ ဒီေတာ့ ဘာသာစကားဆိုတာ မ်ားမ်ားေျပာဆိုႏိုင္ ေလ ေကာင္းေလပဲ။ ကိုယ့္သားသမီးေတြကိုေတာ့ ျမန္မာမိဘရဲ႕သားသမီးပီပီ ျမန္မာစကားတတ္ေအာင္ေတာ့ သင္ေပးၾကပါ။ မဟုတ္တာကို တလြဲဆံပင္ေကာင္းၿပီး မၾကြားခ်င္ၾကနဲ႕။
အခုလို ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြ ဘာေတြရွိလာေတာ့ ဒီကေလးငယ္ေတြကို ဘာသာေရးသင္တန္းေတြ ဖြင့္ေပးၿပီးေတာ့ ဘာသာေရးေလးပါ သင္ေပးရင္ ပိုၿပီးေတာ့ေကာင္းတယ္။
ဘာသာစကားနဲ႕ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ နည္းနည္းေျပာဦးမယ္၊ ဟိုတုန္းက ပါေမာကၡဦးေက်ာ္ရင္ဆိုတာရွိတယ္၊ ရခိုင္လူမ်ဳိး။ သူ ရွရားမွာသြားၿပီးေတာ့ ၀န္ထမ္းလုပ္တယ္၊ တကၠသိုလ္တစ္ခုမွာ ပါေမာကၡလုပ္တယ္။ အဲဒီမွာ ပါေမာကၡအခ်င္းခ်င္းေမးၾကတယ္ “ခင္ဗ်ားတို႕ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ လူမ်ဳိးေတြ ဘယ္ႏွစ္မ်ဳိးေလာက္ရွိတုန္း”ဆိုေတာ့ “ရွမ္းရွိတယ္၊ ကခ်င္ရွိတယ္၊ ကရင္ ရွိတယ္” စသျဖင့္ ေလွ်ာက္ေျပာတယ္။ ဒါျဖင့္ သူတို႕စကားေတြက တစ္မ်ဳိးစီ ကြဲျပားၾကတာလား ဆိုေတာ့ ဟုတ္ တယ္ ရွမ္းက ရွမ္းစကား၊ ကရင္က ကရင္စကား စသျဖင့္အမ်ဳိးမ်ဳိးကြဲၾကတာေပါ့ဆိုတဲ့အခါ။ ခင္ဗ်ားေကာ ဘာသာဘယ္ႏွစ္မ်ဳိးေလာက္ေျပာႏို္င္တုန္းဆိုေတာ့ “ကၽြန္ေတာ္ ျမန္မာစကားကလြဲၿပီး က်န္တဲ့ဘာသာစကား ေတြဘာမွ မေျပာတတ္ပါဘူးဗ်ာ”လို႕ ေျဖလိုက္ရတယ္တဲ့။ အဲဒါကို ဦးေက်ာ္ရင္က “ငါေတာ့ အရွက္ကြဲခဲ့ၿပီေဟ့” လို႕ေခါင္းစည္းတပ္ၿပီးေတာ့ ေဆာင္းပါးေရးတယ္။ ေအးအဲသလို အရွက္မကြဲေအာင္ ကိုယ့္တိုင္းရင္းသား ဘာသာေတြလည္းတတ္ထားရင္ ေကာင္းတာေပါ့။
အဓိကကေတာ့ ကိုယ့္သားသမီးေလးေတြ ျမန္မာက အဂၤလိပ္စကားမေျပာတတ္တာ ရွက္စရာမဟုတ္ ဘူး။ ကိုယ့္စကား ကုိယ္မေျပာတတ္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ အလြန္ရွက္စရာေကာင္းတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သင္ေပးၾကပါ၊ ဘာသႏၱရဆိုတာ မ်ားစြာတတ္ေလ ေကာင္းေလပါပဲ။
မန္လည္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးရဲ႕ဆုံးမၾသ၀ါဒအတိုင္း အခ်င္းခ်င္းညီညီညြတ္ညြတ္ ေမတၱာနဲ႕ေနထိုင္ သြားၾကမယ္ဆိုရင္ ဒီအသင္းႀကီးတိုးတက္မယ္။ ဒီလိုမဟုတ္ပဲ တစ္ဦးနဲ႕တစ္ဦး သေဘာထားကြဲလြဲၿပီးေတာ့ အခ်င္းခ်င္းရန္ျဖစ္ေနၾကမယ္ဆိုရင္ ဒီအသင္းဘယ္နည္းနဲ႕မွ တိုးတက္မွာမဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ နာနာ ဟိ ေနာ ဘေႏၱ ကာယာ ဧကံ ပန စိတၱံ မေည” တပည့္ေတာ္တို႔ အသင္းသူအသင္းသားနဲ႕ ေက်ာင္းထိုင္ဘုန္းႀကီးေတြက ခႏၶာကိုယ္သာ ကြဲတာဘုရား စိတ္က တစ္စိတ္တည္းလို႕ သေဘာထားၿပီး သာသနာျပဳလုပ္ငန္း ေဆာင္ရြက္ၾက ပါလို႕ တိုက္တြန္းရင္း ဘုန္းႀကီးရဲ႕ ၾသ၀ါဒစကားကို နိဂုံးခ်ဳပ္ပါတယ္။
သာဓု သာဓု သာဓု
Via: သီတဂူသံဃဝိဟာရ