Skip to main content

တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ (သို႔) ေဆးေပါင္းခတဲ့ည

ဒီမွာေတာ့ ဘာေတြခေနလဲေတာ့ မသိေတာ့ဘူး။ မယ္ဇလီဖူးသုပ္လဲ ဘယ္နားမွာမွန္း မသိဘူး။ ၾကက္သားႏွင့္ဘူးသီး ကာလသားခ်က္ေလးလဲ လြမ္းမိတယ္။ လက္ရာေကာင္းေကာင္းေလးလဲ မစားရတာၾကာၿပီ။ အခုတေလာလည္း စိတ္က ဟိုေရာက္လုိက္ ဒီေရာက္လုိက္နဲ႔။ စာေတြကလည္း အခုတေလာ ၾကည့္စရာေတြမ်ားေနတယ္။ ၾကည့္လုိ႔ကုိ မၿပီးႏုိင္ပါ။ လျပည့္ေန႔ဆုိတာ စာၾကည့္တာကို ခဏရပ္ၿပီး လြတ္လြတ္လပ္လပ္ နာရီ၀က္ေလာက္ လျပည့္ေန႔အေၾကာင္းေလး ေတြေနလုိက္တယ္။

စိတ္အပန္းေျဖတဲ့ အေနနဲ႔ေပါ့။ မန္းေလးမွာ လျပည့္ေနေပ်ာ္ခဲ့တာေလးေတြ မ်က္စိထဲမွာ ေပၚလာတယ္။ လျပည့္ေန႔ညေတြဆုိရင္ မန္းေလး က်ံဳးလမ္းနဲ႔ ၇၃ လမ္းတုိ႔လို လမ္းမေတြေပၚမွာ ဆုိင္ကယ္ေတြနဲ႔ စည္ကားေနတတ္တယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း သီတင္းကြၽတ္လက္က်န္ မီးပန္းေလးေတြကို လႊတ္ရင္းေပါ့။ အထူးသျဖင့္ မဂၤလာတံတားနားက မီးတုိင္းႀကီးမွာဆုိရင္ ေတာ္ေတာ္ေလး စည္ကားတာေပါ့။ ေနာက္တစ္ေနရာကေတာ့ မန္းေလးေတာင္ႀကီးေပါ့။ လမင္းရဲ႕ ေအးျမတဲ့ အလင္းေရာင္ေတြအျပင္ မီးရွဴးမီးပန္းေတြရဲ႕ ေရာင္စံုျခယ္သမွုေၾကာင့္လည္း မန္းေလးေတာင္ႀကီးက ပိုၿပီး သာယာလွပေနေတာ့သည္။ ေတာင္ေပၚသို႔တက္ၾကေသာ ဆုိင္ကယ္တန္းႀကီးကလည္း မီးရထားတြဲေလးမ်ားပမာ။ ေဆာင္း၀င္စျပဳေနျဖစ္ေသာ မန္းေလးမွာ အေအးဒဏ္ကို အံတုရင္း ေပ်ာ္စရာ တန္ေဆာင္တုိင္ညခ်မ္းေလးကို ျဖတ္သန္းရတာကလည္း မန္းေလးသူ မန္းေလးသားတို႔အတြက္ ေပ်ာ္စရာတစ္ခုပင္ျဖစ္သည္။

တန္ေဆာင္တုိင္ညေတြကို ေတြးမိရင္ ရန္ကင္းေတာင္ႀကီးကို သြားၿပီး ကာလသားၾကက္ခ်က္စားခဲ့တာကိုေတာ့ ဘယ္လုိမွ ေမ့မရပါ။ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔သူငယ္ခ်င္းတစ္စု ၿမိဳ႕ထဲမွာ သိပ္ၿပီး မလည္ခ်င္ေတာ့တာနဲ႔ ရန္ကင္းေတာင္ကို သြားၿပီး ကာလသားၾကက္ခ်က္စားဖုိ႔ရာ တုိင္ပင္ခဲ့ၾကသည္။ ၾကက္သားဟင္းခ်က္ရာတြင္ ပိုၿပီးျပည့္စံုေစရန္ ဟိုအရြက္ေျခာက္(မဲမဲေလးေတြဗ်ာ)ေလးေတြကိုလည္း လိုက္ရွာၿပီး၀ယ္ခဲ့ၾကသည္။ လုိအပ္တာမ်ား ရရွိၿပီးသည့္ေနာက္ လူစု၊ ၿပီးေတာ့ ဆုိ္င္ယ္ေလးေတြ ကိုယ္စီနဲ႔ ၁၉လမ္းမွတစ္ဆင့္ ငရဲ႕မင္းေစတီတည္ရွိရာ ေတာင္ေတာ္ထူး ရန္ကင္းေတာင္ႀကီးဆီသို႔ ခ်ီတက္ခဲ့ၾကသည္။ လုိအပ္တဲ့ ၾကက္သားေလးကေတာ့ အဲဒီေရာက္မွပဲ လုိက္ရွာရန္ စီစဥ္ခဲ့ၾကတယ္။ ရန္ကင္းေတာင္ဘက္မွာေတာ့ ၾကက္သားက ေပါမွေပါ့။ အသားတုိးၾကက္ယူမလား၊ တုိက္ၾကက္ယူမလား အဆင္ေျပသည္။ သို႔ေသာ္ ေစ်းႀကီးေသာေၾကာင့္ တုိက္ၾကက္ကို မယူခဲ့ၾကပါ။ ၀ယ္မဲ့၀ယ္ေတာ့လည္း သမ၀ါယမေကာလိပ္၀န္းထဲက အသိတစ္ေယာက္ရဲ႕ ၾကက္ၿခံကေနပဲ သြားၿပီးဆြဲခဲ့ၾကသည္။ ၾကက္သားခ်က္စားရန္ ဂ်ကာကို လုိက္ရွာလုိက္လာ မိုးညွင္းမွ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေနေသာ အေဆာင္ေလးက ကြက္တိျဖစ္သြာသည္။ သူရဲ႕အေဆာင္ေလးက ရန္ကင္းေတာင္ေရာက္ခါနီး ေျမာင္းေလးနားမွာ၊ အင္ဂ်င္နီယာ ဦးေမာင္ေမာင္ဖြင့္ထားေသာ အေဆာင္ေလးျဖစ္သည္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္စုအတြက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးအဆင္ေျပသည္။ ဒန္အိုးခြက္ေယာက္ကလည္း အဲဒီကပဲ ယူ၍သံုးစြဲရန္ အဆင္ေျပသည္။ ၾကက္သားစတင္ခ်က္ရာတြင္ ျပႆနာတစ္ခု တက္ေလေတာ့သည္။ ဘာလဲဆုိေတာ့ ... ၾကက္ ... ဟုတ္ပါသည္ .. ၾကက္က အေသမဟုတ္။ အရွင္လတ္လတ္ႀကီးေတြ ၀ယ္ခဲ့ၾကသည္။ လျပည့္ေနဆိုေတာ့လည္း ကုသိုလ္ေကာင္းမွုေလးေတြလုပ္ၿပီး ကုသုိလ္ယူေနခ်ိန္မွာ ဘယ္သူမွ မသတ္ခ်င္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ၾကက္သတ္ရန္ အခက္ေတြ႔ေနသည္။ ဒါနဲ႔ပဲ ေနာက္ဆံုးဆံုျဖတ္လုိက္တာက အကုသိုလ္ကို ခြဲေ၀ယူရန္မွ တစ္ပါး အျခားမရွိေတာ့။ ငရဲအႀကီးဆုံုးကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ ျပည္ႀကီး(အရူး)ပဲ။ ေတာ္ၿပီ .. ၾကက္သတ္တာကေတာ့ ဒါနဲ႔ပဲ ရပ္လုိက္မယ္။ လျပည့္ေန႔ႀကီး ၾကက္သတ္တာကို ဆက္မေတြးခ်င္ေတာ့ဘူး။ ၾကက္သားကိုေတာ့ မိုးညွင္းမွာ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ အသိတစ္ေယာက္က လာခ်က္ေပးသည္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြထဲမွာလည္း ခ်က္တတ္တာက တစ္ေယာက္မွ မပါပါ။ အခုခ်ိန္ဆုိရင္ေတာ့ မေျပာတတ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း ခ်က္ရမွာဘယ္ေလာက္ပ်င္းလဲဆုိရင္ Chess ေတာင္ မကစားခ်င္ၾက။ ၾကက္သားဟင္းမက်က္မီ ဟိုမည္းမည္းေလးေတြလည္း ခတ္လုိက္ၾကေသးသည္။ အဲဒီမည္းမည္းေလးေတြကေတာ့ ၾကက္သားဟင္းစားၿပီးမွ အစြမ္းျပမလားေတာ့ မသိ။ ခတ္ေတာ့ ခတ္လုိက္တာပါပဲ။ ခဏၾကာၿပီးေနာက္ ၾကက္သားဟင္းအုိးမွ အနံ႔ေလးက စားလုိ႔ရၿပီး ျဖစ္ေၾကာင္းသတိလာေပးသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ား တေပ်ာ္တပါး ကာလသားၾကက္သားဟင္းေလးကို ၿမိန္ေရယွက္ေရ အရသာရွိရွိ စြဲခဲ့ၾကသည္။ ဒီၾကားထဲ လူလုိမသိတတ္တဲ့ေခြးက ၾကက္သားအုိးနားေရာက္လာလို႔ ေမာင္အရူူးေလးက ဒါးနဲ႔လုိက္ခုတ္လုိက္ေသးသည္။ ရီလိုက္ရတာလည္း ၾကက္သားဟင္းေတာင္ ၿမိဳမက်ခ်င္။ ဒီေကာင္ရဲ႕ စိတ္ကလည္း မလြယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြထဲမွာ အဆိုးဆံုးလုိ႔ေျပာလို႔ရသည္။

ၾကက္သား ဟင္းမ်ားကို မိန္ေရယွက္ေရ စားသံုးၿပီးသည့္ေနာက္ မန္းေလးညခ်မ္းကို ျဖတ္သန္းရန္ မန္းေလးဘက္သို႔ ေျခဦးျပန္လွည့္ခဲ့ၾကသည္။ အျပန္လမ္းျဖစ္သည့္ ပုသိမ္ႀကီး-မန္းေလး ဆက္သြယ္ထားသည့္ ေအာင္ပင္လယ္ လမ္းႀကီးေပၚမွာေတာ့ လူသူသိပ္မရွိေတာ့လွပါ။ ကြင္းျပင္မုိ႔ိုလုိ႔လားေတ့ မသိ အေအးက ပိုလာသည္။ မိန္းလမ္းျဖစ္သည့္ ၁၉ လမ္းေပၚသို႔အေရာက္မွာေတာ့ ဆုိင္ကယ္မ်ား ၿပိဳင္ပြဲလုပ္လား ေအာင္းေမ့ရသည္။ ေတာ္ေတာ္စည္ကားေနၿပီ။ ဆုိင္ကယ္ စီးရင္းမီးရွဴးလႊတ္တဲ့လူကလႊတ္ တႏူးရာ လုပ္တဲ့သူကလုပ္နဲ႔ ရွုပ္ယွက္ခတ္ေနသည္။ ဒီၾကားထဲ တခ်ိဳ႕ေနရာေလးေတြမွာ သိုင္းၿပိဳင္ပြဲေလးေတြလည္း ေတြ႔ရတတ္ေသးသည္။ ရဲေတြကေတာ့ ေစာင့္ေနတာပါပဲ။ ဒီၾကားထဲကို မရ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့လည္း ႀကံဖန္ျဖစ္ေနၾကသည္။ ျဖစ္ၾကတာကလည္း အုပ္စုလုိက္ေလးေတြေပါ့။ ဒီအခ်ိန္ဆုိတာကလည္း တစ္ခ်ိဳ႕က ရွက္ကီ အရွိန္ေၾကာင့္ ေကာင္းေနတတ္သလို ဟိုေဆး သည္ေဆးေလးေတြေၾကာင့္လည္း စိတ္အရွိန္ျမင့္ေနၾကသည္ မဟုတ္ပါလား။

သည္လိုနဲ႔ မန္းေလးက်ံဳးေဘးကို ၀ွီးရင္း မယ္ဇလီဖူးသုပ္ေလြးရန္ အလုိ႔ငွာ ေမာင္အရူးရဲ႕ မဒီေလး ေနထုိင္ရာ ဇာနီယမင္းသူ အေဆာင္သို႔ ေျခဦးလွည့္ခဲ့ၾကသည္။ အဲဒီအေဆာင္ကေတာ့ မန္းေလးမွာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သိၾကပါသည္။ ၇၄ႏွင့္၇၅လမ္းၾကား ၃၀ႏွင့္၃၁လမ္းၾကားတြင္ တည္ရွိပါသည္။ အေဆာင္ေရွ႕ကို ေရာက္သြားေတာ့ ဂစ္တာေမာင္မ်ားက ခုိသံမ်ားေပး၍ ေဖ်ာ္ေျဖေနေလၿပီ။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ကေတာ့ ဘလာ .. ဘာမွမပါ၊ စားဖုိ႔သက္သက္သာ လာခဲ့ၾကသည္။ ေမာင္အရူူးႏွင့္ ေမာင္အရူးရည္းစား (ပန္းသီး-အခုေတာ့ မန္းမေပါ့ .. ရသြားၾကၿပီကိုး) ေကာင္းမွုေၾကာင့္ မယ္ဇလီဖူးသုပ္ေလးမ်ား စားခဲ့ရသည္။ အေဆာင္သူမ်ားရဲ႕ လက္ရာကလည္း မဆုိးလွပါ။ သူတုိ႔လည္း တတ္ႏုိင္သေလာက္ လက္စြမ္းျပၾကသည္ မဟုတ္ပါလား။ အေဆာင္ေရွ႕မွာ ခဏရပ္ထားတုန္း သူငယ္ခ်င္းသံုးေလးေယာက္ကလည္း သူတို႔ရဲ႕ မ်က္စိနဲ႔ ပါးစပ္ကို အနားေပးၾက။ အခြင့္အေရးရရင္ ရသေလာက္ အက်ိဳးရွိရွိ တနာရူးၾကသည္ .. အဲေလ .. စကားေျပာၾကသည္။ အေဆာင္ေရွ႕မွာေတာ့သိပ္ၿပီး မခ်မ္းခဲ့ၾကမွာ။ အေဆာင္တစ္ေဆာင္ရဲ႕ ေရွ႕မွာမီးဖုိေတြသည့္ အတြက္ မ လားခဲ့ၾကသည္။ ဘယ္သူမွာေတာ့မသိ။ ဒါကလည္း လျပည့္ညမွာ ေနာက္ေျပာင္ၾကသည္ အရသာပဲ မဟုတ္လား။ ပန္းသီးတို႔ အေဆာင္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ မယ္ဇလီဖူးသုပ္စားလုိက္ မီးလွံဳလုိက္နဲ႔ .. အေတာ္ေလး ဟန္ၾကသည္။ အခ်ိန္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ညက ေတာ္ေတာ္ညည့္နက္ေနၿပီျဖစ္သည့္အတြက္ ဆက္လက္ထြက္ခြာရန္ ေၾကျငာေမာင္းထုၾကသည္။ ထုိ႔ေနာက္ လည္စရာေနရာ ထပ္မံေရြးလုိက္ေတာ့ ဘုတ္က်တာက မိန္းဘက္။ ေတာ္ေတာ္စည္သည့္ေနရာေပါ့။ ကိုေလးျဖဴတုိ႔ ကိုအငဲတုိ႔ ေပ်ာ္ခဲ့ၾကသည့္ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးေပါ့ဗ်ာ။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ေခတ္ေရာက္ေတာ့ မိ္န္းဆုိတာက ဘာမွန္းမသိ အေဆာင္ဆိုတာကလည္း ပိုက္ဆံေပး .. ေနလို႔ရတဲ့ေနရာပါလား ဆုိတာပဲ သိေတာ့သည္။ ေက်ာင္းသာျဖစ္ၿပီး ေက်ာင္းသားဘ၀ကို သိပ္ခံစားလုိ႔ မရခဲ့။ ေနာက္ပိုင္းေက်ာင္းသားေလးေတြ ပိုဆုိးဦးမည္။ မိန္းဘက္မွာကေတာ့ အျပင္အေဆာင္ေတြကဘက္မွာ ေတာ္ေတာ္စည္တယ္။ သက္ဆုိင္ရာ သက္ဆုိင္ရာ လူေတြ အလြမ္းသယ္ၾက မယ္ဇလီဖူးသုပ္ေလးမ်ားစားၾက မုန္႔လံုးေရေပၚေလးမ်ား စားၾကနဲ႔ .. အလုပ္ကို ျဖစ္ေနတာပဲ။ ဒီၾကားထဲ တစ္ခ်ိဳ႕သူငယ္ခ်င္းေတြက လက္ယားလုိ႔ ဟုိဟားေလးေတြ ဒီနားေရြ႕ ဒီဟာေလးေတြ ဟိုနားေရြ႕လုိက္လုပ္ၾကသည္။ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ ေပ်ာ္စရာေကာင္းသည္။ ထုိသို႔ အ၀ကဲၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ မန္းေလးမဟာျမတ္မုနိ ကိုယ္ေတာ္ႀကီးသို႔သြား၍ ပူေဇာ္ၿပီးေနာက္ အိမ္သို႔ျပန္ခဲ့ၾကသည္။

တစ္ခ်ိဳ႕ေတြကလည္း နယူး၇ီးယား အႀကိဳေလ့က်င့္သလား ထင္ရသည္။ ညလံုးေပါက္ လည္သည့္လူေတြလည္း ရွိသည္။ မန္းေလးလူငယ္ပိုင္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ အက်င့္တစ္ခုေတာ့ ရွိသည္။ အခါႀကီးရက္ႀကီးမ်ားမွာ တစ္ညလံုးဘယ္ေလာက္ပဲ လည္ခဲ့လည္ခဲ့ မနက္ပိုင္းလင္းခါနီးတြင့္ ဘုရားႀကီးသို႔ သြားေရာက္၍ မ်က္ႏွာသစ္ေတာ္ေရ ကပ္ၿပီးမွာ အိပ္သို႔ ျပန္ၾကသည္။ ကြၽန္ေတာ္သည္လည္းပဲ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ နယူရီးယားေရာက္တုိင္း ထုိသို႔လုပ္ေလ့ရွိသည္။ မနက္ေစာေစာ ဘုရားႀကီးမွာ မ်က္ႏွာသစ္ေတာ္ေရကပ္ ေရႊဆိုင္းခ်ၿပီး ကုသိုလ္ယူရတာကလည္း မန္းေလးသူ မန္းေလးသားမ်ားရဲ႕ ခ်စ္စဖြယ္ အျပဳအမူပဲ မဟုတ္ပါလား။

ေနာက္ၿပီး ဒီေန႔လုိ႔ရက္မ်ိဳးမွာ ေတာင္ႀကီးမွာေတာ့ မီးပံုပ်ံပြဲႀကီးနဲ႔ေတာ္ေတာ္ စည္ေနေလာက္ၿပီ။ အခါအခြင့္သင့္ရင္ေတာ့ ေတာင္ႀကီးကုိထပ္သြားခ်င္ေသးသည္။ ေနာက္တစ္ေနရာက ေမၿမိဳ႕၊ တစ္ခ်ိဳ႕ မန္းေလးသူ မန္းေလးသားမ်ားလည္း ေမၿမိဳ႕သို႔တက္ၾကသည္။ အန္တ၇ာယ္ေတာ့မ်ားသည္။ ကားေရာ ဆုိင္ကယ္ေရာ လမ္းမွာ ရွုပ္ေနသည့္အတြက္ေၾကာင့္ သိပ္ေတာ့ မသြားခ်င္လွပါ။ ဒီႏွစ္ ေမၿမိဳ႕မွာ ပန္းပြဲေတာ္ လုပ္မည္ဟုလည္း သိရသည္။ ေတာ္ေတာ္ေလးကို စည္ေလာက္ေရာေပါ့။ အင္း .. အခုဟာက တန္ေဆာင္တုိင္ လျပည့္ေပါ့ ဘာလုိနဲ႔ၿပီးသြားမွာပါပဲေလ။ ေနာက္လည္း နယူရီးယား ခရစ္စမတ္ လာဦးမယ္။

ဒီညမွာေတာ့ သူမ်ားေတြေျပာၾကသလို လမင္းႀကီးကို ၾကည့္ၿပီး ဆုေတာင္းရဦးမယ္။ ဆုေတာင္းျပည့္တယ္လုိ႔ ေျပာၾကတာပဲ။ မယ္ဇလီဖူးသုပ္ကေတာ့ စိတ္ထဲကပဲ အ၀စားလုိက္ေတာ့မယ္။ ဒီမွာ ညပိုင္းအျပင္ထြက္ရင္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေအးေနၿပီ။ စိမ့္ေနတာပဲ။ အင္း ... ေဆာင္း ... လျပည့္ညေတြ ... ၾကည့္စရာစာေတြ ... သတိရစရာေနရာေတြ ... လုပ္စရာအလုပ္ေတြ...

Comments

  1. အစ္ကိုေရး မွပဲမန္းေလးကို ပိုသတိရလာတယ္။အစကဒီေလာက္ မဆိုးေသးဘူး...အခုေတာ့မရေတာ့ဘူး...ၿပန္ေၿပး ခ်င္ စိတ္ကို ေပါက္လာၿပီ...

    ReplyDelete
  2. hey man. It's very interesting. I have told you rite... :)

    ReplyDelete
  3. ေ၀ဟင္ေရ ... အစ္ကုိလည္း မန္းေလးကို ျပန္ျပန္ေျပးတာ ခဏခဏပဲ (အိမ္မက္ထဲမွာ)

    နီတူး .... ဂ်ီတီစီက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ သြားခဲ့ၾကတာကြာ ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းပါတယ္

    ReplyDelete
  4. ဟယ္ မေန႔ည က အိမ္ မွာေမြး ထား တဲ့ ၾကက္ ေလး ေပ်ာက္ သြား တယ္...အာစိလက္ ခ်က္ လား ဟင္...(မွတ္ခ်က္-မိုးလင္းရင္ တြန္ တဲ့ၾကက္ေနာ္ တစ္ မ်ိဳး ထင္ မွာ စိုး လို႔)... ဟား ဟား

    ReplyDelete

Post a Comment

Thanks for your comment.

Popular posts from this blog

သီတင္းကၽြတ္လျပည့္

၀ါလကင္းလြတ္ သီတင္ကၽြတ္ ဆိုသည္ႏွင့္အညီ ရဟန္းေတာ္မ်ား ၀ါဆိုသည့္ ၀ါတြင္းသံုးလ ဟူေသာကာလသည္ သီတင္းကၽြတ္ လျပည့္ေန႔ေက်ာ္သည္ႏွင့္ ကုန္ဆံုးေပေတာ့သည္။ "၀ါဆို"ႏွင့္ အဖြင့္အပိတ္ညီစြာ "၀ါကၽြတ္" ဟု ရည္ညႊန္းေလ့ ရွိပါသည္။ "သီတင္းကၽြတ္" ဟူေသာ အသံုးအႏွဳန္းကို 'လ'အမည္အၿဖစ္ အင္း၀ေခတ္မွ စတင္အသံုးျပၿပီး "သတင္း" ဟု ေရးေလ့ရွိေႀကာင္းလည္း မွတ္သားရပါတယ္။ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ား သီတင္းသီလ ေဆာက္တည္က်င့္သံုးသည့္ကာလ ကၽြတ္လြတ္ၿပီးေျမာက္သည့္လျဖစ္၍ သီတင္းကၽြတ္လ ဟုေခၚျခင္းျဖစ္သည္။ ေအာင္ျမင္ခ်မ္းသာ ျမတ္စြာဘုရားႀကီး ဒီႏွစ္သတင္းကၽြတ္လျပည့္ကေတာ့ ေထြေထြထူးထူး ဘာမွမလုပ္ျဖစ္ဘူး။ လျပည့္ေန႔မတုိင္ခင္တစ္ရက္ကေတာ့ ဘုန္းဘုန္းေတြနဲ႔ ဘုရားကို ေရသပၸာယ္ၾကတယ္။ သန္႔ရွင္းေရး ကုသိုလ္ေပါ့။ သန္႔ရွင္းေရးဆိုလို႔ ... ဘုန္းဘုန္းဦးဥတၱရ ေျပာျပဆံုးမတဲ့ စကားေလးတစ္ခုကို မွ်ေ၀လိုက္ခ်င္ပါတယ္။ 'မိမိရဲ႕ အိမ္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေက်ာင္းမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ မသန္႔ရွင္း မသပ္ရပ္ေနတာေတြ ေတြ႔ေနခဲ့ရင္ ကိုယ္နဲ႔မဆုိင္သလို သေဘာမထားဘဲ "ယူတတ္ရင္ ျမတ္တယ္" ဆိုတဲ့သေဘာနဲ႔ သန္႔ရွင္းေရး လုပ္ေပးပါ။ အိမ္သာသန္႔ရွင္းေရး အဆံုးေပါ့။ သန္႔ရ

ဆရာႀကီး မင္းသုဝဏ္ရဲ႕ ယခုေခတ္ႏွင့္ကိုက္ညီေသာ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္

ျမန္မာတို႔အတြက္ ငါသာလွ်င္ေတာ္ သူမေတာ္ရ လူေတာ္ထင္မွာ တို႔ျမန္မာကို ဘယ္ခါဆယ္၍ရမည္လည္း ၾကြားရင္းႏွင့္နစ္ ဝါးရင္းနစ္သည့္ နစ္လွ်က္ေနပါတို႔ျမန္မာကို ဘယ္ခါဆယ္၍ရမည္လည္း အေကာင္းဆိုးထင္ ဆိုးေကာင္းထင္ႏွင့္ အထင္လြဲပါ တို႔ျမန္မာကို ဘယ္ခါဆယ္၍ ရမည္လည္း သူ႔ကိုငါညွိဳး ငါ့သူညွိဳးႏွင့္ အညွိဳးႀကီးပါ တို႔ျမန္မာကို ဘယ္ခါဆယ္၍ ရမည္လည္း ၿငီး၍မၿပီး ညဴမၿပီးဘူး အၿပီးတကာ လုပ္ႏုိင္ပါမွ ေတာ္ရာေရာက္လိမ့္ ေနာင္အဖို႔ ႏိုးၾကထၾကျမန္မာတို႔ သားေျမးတို႔အတြက္ ႀကိဳးပမ္းစို႔ ဆရာႀကီး မင္းသုဝဏ္

မေရာက္တာၾကာၿပီ

ဘေလာ့လာၿပီး မေရးျဖစ္တာ ၂ ႏွစ္နီးပါးရွိသြားၿပီပဲ။ ေဖ့ဘုတ္ေတြေပၚလာၿပီးကတည္းက ဒီဘက္ကိုလွည့္မလာျဖစ္ဘူး။ ျပန္ေရးျဖစ္ေအာင္ လုပ္ရမယ္။ အဓိကကေတာ့ ကုိယ္စိတ္ဝင္စားတဲ့အေၾကာင္းအရာေတြကို ျပန္ၿပီးေရးခ်င္တယ္။ အဓိကကေတာ့ ဓာတ္ပံုႏွင့္ နည္းပညာသတင္းေတြကိုေပါ့။