အိမ္မက္ထဲက ျခေသၤံၿမိဳ႕ေတာ္

စလံုး စလံုးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေ႐ႊျမန္မာေတြ ေခၚေ၀ၚေနၾကတဲ့ နာမည္ကို လူတုိင္း ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ၾကားဖူးၾကမွာပါ။ အဲဒီ စလံုးဆိုတဲ့ စကၤာပူကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့အတြက္ အိမ္မက္ထဲက ျခေသၤ့ၿမိဳ႕ေတာ္ပါပဲ။ စင္ကာပူကို အရမ္းကို သြားလည္ခ်င္တယ္ ေရာက္ဖူးခ်င္တယ္။ စလံုးမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ မိတ္ေဆြေတြ အျပင္ ေဆြမ်ိဳးအခ်ိဳ႕လည္း ရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ အခုထိ မေရာက္ႏိုင္ေသးဘူး။ အိမ္မက္ မက္ေနဆဲပဲ :)

မႏၲေလးက ရင္းႏွီးတဲ့ သူငယ္ခ်င္း အေတာ္မ်ားမ်ားလည္း စလံုးကို ေရာက္ကုန္ၾကၿပီ။ ေနာက္ဆို အကုန္လံုးနီးပါး ေရာက္ၾကမယ္ထင္တာပဲ။ အခုလည္း သြားဖို႔လုပ္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းအခ်ိဳ႕ မႏၲေလးမွာ ရွိေနတယ္။ စလံုးဟာ ေနာက္ပိုင္းမွာ ျမန္မာေတြႀကီးစိုးတဲ့ ၿမိဳ႕ႀကီးတစ္ၿမိဳ႕ မလြဲမေသျဖစ္လာေတာ့မွာ က်ိန္းေသပါပဲ။

သူငယ္ခ်င္းေတြ စလံုးကို ေရာက္သြားတာ ကၽြန္ေတာ္အရမ္း၀မ္းသာတယ္။ ေနာက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ lonely လည္း မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ၀မ္းသာတယ္ဆိုတာကေတာ့ ကုိယ့္ဘ၀ကိုယ္ ပိုင္ပိုင္ႏုိင္ႏုိင္ တည္ေဆာက္ႏုိင္ဖို႔ရာ လမ္းေၾကာင္းတစ္ခုေပၚ ေရာက္သြားလို႔ပါ။ ေနာက္တစ္ခုက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ အလြယ္တကူ ဖုန္းေျပာဆက္သြယ္လို႔ရတယ္ေလ။ ျမန္မာျပည္ထဲမွာဆိုရင္ေတာ့ ဖုန္းကတ္ေစ်းႀကီးတာနဲ႔ သိပ္မေခၚျဖစ္ဘူး။

ျပည္ပတုိင္းျပည္ေတြကို အသိေတြ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြေရာက္တာမ်ားေနေတာ့ သူတို႔ၿပီးၾကတာေလးေတြကိုလည္း တစ္ခါတစ္ခါ ၾကားရတယ္။ (မွတ္ခ်က္ ... ကၽြန္ေတာ္လည္း သူတို႔ကို ျပန္ၿငီးပါသည္) :P အဲဒီထဲမွာ တစ္ခ်ိဳ႕ သူေဌးလူတန္းစားေတြကပါ ညဥ္းၾကေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ထိုသို႔ေသာ သူေဌးေတြကို မနည္းျပန္ေျပာရတယ္။

"မညဥ္းပါနဲ႔ သူေဌးရယ္ ... သူေဌးေတြညဥ္းရင္ ခုိေတာင္ မ်က္ရည္က်တယ္"

အဲလိုေျပာတာကို မရ။ ၿငီးၾကပံုက ...

ငါကေတာ့ စလံုးမွာ မေနခ်င္ဘူး၊ ေလတယ္။ အလုပ္ေတြ ေအာက္ေၾကးႏွိဳက္တာမ်ားေနတယ္။ ယူေကကို လာခ်င္တယ္ကြာ။

ငါကေတာ့ ... ယူေကမွာ life မရွိလို႔ စလံုးကိုပဲ လာခ်င္တယ္။ စလံုးေရာက္ရင္ ျမန္မာေတြအမ်ားႀကီး။ Lonely ျဖစ္မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။

စသည္ျဖင့္ေပါ့။

ဒါေပမယ့္ ကိုယ္တုိင္ ေသခ်ာျပန္စဥ္းစားလိုက္ရင္ ... ဘယ္ေနရာကိုပဲ ေရာက္ေနေရာက္ေန ေနရာထက္ အခြင့္အေရးနဲ႔ အခ်ိန္အခါကို ၾကည့္ၿပီး အသံုးခ်တတ္ဖို႔ရာ ပိုၿပီးအေရးႀကီးပါတယ္။ ယူေကေရာက္တုိင္းလည္း ေအာင္ျမင္မယ္၊ ခ်မ္းသာမယ္ တြက္လို႔မရပါဘူး။ ယူေကမွာေရာက္တာၾကာၿပီး အခုထိ ရုန္းေနရတဲ့သူေတြ ဒုနဲ႔ေဒး ရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အျမင္ကေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕ ပင္ကုိယ္ႀကိဳးစားအားထုတ္မွဳ၊ လိမၼာပါးနပ္မွဳေပၚမွာပဲ မူတည္ပါလိမ့္တယ္။ ႏုိင္ငံအႀကီးႀကီးေတြ မဟုတ္ပဲ တစ္ျခား ႏုိင္ငံအေသးေလးေတြမွာေနၿပီး ခ်မ္းသာေနၾကတဲ့ ျမန္မာေတြလည္း အမ်ားႀကီးပါ။ ျမန္မာျပည္တြင္းကေတာ့ probability နည္းပါတယ္။

အဲဒီေတာ့ ကိုယ္ကိုတုိင္ ျပန္စဥ္းစားၿပီး လုပ္ခ်င္တာ ျဖစ္ခ်င္တာထက္၊ လုပ္သင့္တာ ျဖစ္သင့္တာကို ဦးစားေပးၿပီး ေရြးခ်ယ္ရမယ္။ အခြင့္ေရးကို ဘုရားေပးတုန္းမွာ ပိုင္ပိုင္ႏုိင္ႏုိင္ အသံုးခ်ႏုိင္ရမယ္။ အခြင့္အေရးဆိုတာ ႏွစ္ခါရဖို႔မလြယ္ဘူး။ ေနာက္ၿပီး အရာအားလံုးမွာ ကန္႔သန္႔ခ်က္ေတြရွိတယ္။

ငယ္တုန္းမွာ ပညာမသင္ရင္ အသက္ႀကီးမွ ပညာသင္ဖို႔ရာမလြယ္ေတာ့ဘူး။

မိဘကေက်ာင္းထားေပးႏုိင္တုန္း ဒါမွမဟုတ္ အခြင့္အေရးတစ္ခုေၾကာင့္ ေက်ာင္းတက္လို႔ရေနတုန္းမွာ ေအာင္ျမင္ေအာင္ ႀကိဳးစားထားႏုိင္မွ။ ဒါမွမဟုတ္ရင္ ... ။

ႏုိင္ငံျခားဆိုတာ ဘာပဲ ေျပာေျပာ အခုအေျခအေနမွာ ကိုယ့္ႏုိင္ငံထက္စာရင္ ပိုက္ဆံရွာလို႔ေကာင္းတယ္။ အဲဒီေတာ့ အေျခအေနေပးၿပီး ေရာက္ေနတုန္းမွာ ႀကိဳးစားထားမွ။

ျခေသၤ့ၿမိဳ႕ေတာ္ႏွင့္ ဆက္စပ္ၿပီး စဥ္းစားေတြးမိ ေရးမိတာေလးေတြပါ။

က်န္းမာေပ်ာ္႐ြႊင္ပါေစ။