Skip to main content

မႏၲေလးႏွင့္ေဆာင္းရာသီအေတြး

အခုတေလာ ရာသီဥတု နည္းနည္းေအးလာသလုိပဲ။ ေဆာင္းရာသီကလည္း စေတာ့မယ္ထင္တယ္။ ေဆာင္းတြင္းကိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ႀကိဳက္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေက်ာင္းတက္ခ်ိန္ေနာ္က်မွာကိုေတာ့ ျမင္ေယာင္မိပါသည္။

မႏၲေလးမွာဆုိ ေဆာင္းတြင္းေရာက္တုိင္း ေမၿမိဳ႕ကုိသြားခ်င္တယ္။ ေရာက္ေအာင္လည္းသြားတယ္။ အဲဒီကိုေရာက္သြားတုိင္း စိတ္ထဲမွာ ၾကည္ႏူးမႈတစ္မ်ိဳးမ်ိဳးခံစားရသလုိပဲ။ သူငယ္ခ်င္းေတြအမ်ားႀကီး စုၿပီးသြားရတာ အရမ္းေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္။ ပံုမွန္အတိုင္းဆုိရင္ေတာ့ ကားနဲ႔ပဲ တက္ျဖစ္တာမ်ားတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဆုိင္ကယ္ႏွင့္ေမၿမိဳ႕ ကိုတက္ရတဲ့ အရသာကလည္း ဘာနဲ႔မွမတူ။ ေစာေစာစီးစီး ၆ နာရီေလာက္ထ၊ မင္းသီဟမွာ ေကာ္ဖီသြားေမာ့၊ ၿပီးေတာ့ လူစု၊ တေပ်ာ္တပါးႀကီး ေမၿမိဳ႕ကိုဆုိင္ကယ္ႏွင့္သြားခဲ့တာေတြက အခုေတာ့ အရမ္းလြမ္းစရာေကာင္းတယ္။ မႏၲေလး - ေမၿမဳိ႕ကားလမ္းအတို္င္း တက္သြားၿပီးေနာက္၊ ၂၁မိုင္ကိုေရာက္လွ်င္ ၾကာဆံဟင္းခါးေလးေသာက္ရတာလည္း လူကိုေႏြးေထြးသြားေစတယ္။ ေမၿမိဳ႕ေရာက္လွ်င္ ပထမဆံုး၀င္ျဖစ္တာက ၿမိဳ႕ဦးေစတီ၊ အရမ္းသာယာတဲ့ ေမၿမိဳ႕ရွဳ႕ခင္းေတြကို ေလတျဖဴးျဖဴးတုိက္ေနတဲ့ ၿမိဳ႕ဦးေစတီေလးေပၚမွၾကည့္လုိက္ရလွ်င္ ေမၿမိဳ႕လာရက်ိဳးနပ္သြားၿပီဟု ခံစားရသည္။ အဲဒီေနာက္ ဆက္ၿပီး ေရြ႕ျဖစ္တာက ေမၿမိဳ႕ ဘုရားႀကီး (မဟာအံ့ထူးကံသာ)။ အရမ္းၾကည္ညိဳစရာေကာင္းတဲ့ ေမၿမိဳ႕ရဲ႕ဂုဏ္ေဆာင္ ဘုရားတစ္ဆူပါ။ ဘုရားႀကီးကေန ဆင္းလုိက္တာနဲ႔ ဘီအီး ေရတံခြန္ကိုတန္းၿပီးေရာက္သြားတယ္။ ေရေဆာ့ခ်င္တဲသူေတြ အတြက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးကိုမုိက္ပါတယ္။ ေတာ္ၿပီ .... ဆက္ေရးေနရင္ မႏၲေလးကိုပုိၿပီး သတိရတယ္ ... တုိက္ခန္းကိုပဲျပန္ေတာ့မယ္။
IDCS 1&2 MCC MDY

Comments

Popular posts from this blog

သီတင္းကၽြတ္လျပည့္

၀ါလကင္းလြတ္ သီတင္ကၽြတ္ ဆိုသည္ႏွင့္အညီ ရဟန္းေတာ္မ်ား ၀ါဆိုသည့္ ၀ါတြင္းသံုးလ ဟူေသာကာလသည္ သီတင္းကၽြတ္ လျပည့္ေန႔ေက်ာ္သည္ႏွင့္ ကုန္ဆံုးေပေတာ့သည္။ "၀ါဆို"ႏွင့္ အဖြင့္အပိတ္ညီစြာ "၀ါကၽြတ္" ဟု ရည္ညႊန္းေလ့ ရွိပါသည္။ "သီတင္းကၽြတ္" ဟူေသာ အသံုးအႏွဳန္းကို 'လ'အမည္အၿဖစ္ အင္း၀ေခတ္မွ စတင္အသံုးျပၿပီး "သတင္း" ဟု ေရးေလ့ရွိေႀကာင္းလည္း မွတ္သားရပါတယ္။ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ား သီတင္းသီလ ေဆာက္တည္က်င့္သံုးသည့္ကာလ ကၽြတ္လြတ္ၿပီးေျမာက္သည့္လျဖစ္၍ သီတင္းကၽြတ္လ ဟုေခၚျခင္းျဖစ္သည္။ ေအာင္ျမင္ခ်မ္းသာ ျမတ္စြာဘုရားႀကီး ဒီႏွစ္သတင္းကၽြတ္လျပည့္ကေတာ့ ေထြေထြထူးထူး ဘာမွမလုပ္ျဖစ္ဘူး။ လျပည့္ေန႔မတုိင္ခင္တစ္ရက္ကေတာ့ ဘုန္းဘုန္းေတြနဲ႔ ဘုရားကို ေရသပၸာယ္ၾကတယ္။ သန္႔ရွင္းေရး ကုသိုလ္ေပါ့။ သန္႔ရွင္းေရးဆိုလို႔ ... ဘုန္းဘုန္းဦးဥတၱရ ေျပာျပဆံုးမတဲ့ စကားေလးတစ္ခုကို မွ်ေ၀လိုက္ခ်င္ပါတယ္။ 'မိမိရဲ႕ အိမ္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေက်ာင္းမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ မသန္႔ရွင္း မသပ္ရပ္ေနတာေတြ ေတြ႔ေနခဲ့ရင္ ကိုယ္နဲ႔မဆုိင္သလို သေဘာမထားဘဲ "ယူတတ္ရင္ ျမတ္တယ္" ဆိုတဲ့သေဘာနဲ႔ သန္႔ရွင္းေရး လုပ္ေပးပါ။ အိမ္သာသန္႔ရွင္းေရး အဆံုးေပါ့။ သန္႔ရ...

ဆရာႀကီး မင္းသုဝဏ္ရဲ႕ ယခုေခတ္ႏွင့္ကိုက္ညီေသာ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္

ျမန္မာတို႔အတြက္ ငါသာလွ်င္ေတာ္ သူမေတာ္ရ လူေတာ္ထင္မွာ တို႔ျမန္မာကို ဘယ္ခါဆယ္၍ရမည္လည္း ၾကြားရင္းႏွင့္နစ္ ဝါးရင္းနစ္သည့္ နစ္လွ်က္ေနပါတို႔ျမန္မာကို ဘယ္ခါဆယ္၍ရမည္လည္း အေကာင္းဆိုးထင္ ဆိုးေကာင္းထင္ႏွင့္ အထင္လြဲပါ တို႔ျမန္မာကို ဘယ္ခါဆယ္၍ ရမည္လည္း သူ႔ကိုငါညွိဳး ငါ့သူညွိဳးႏွင့္ အညွိဳးႀကီးပါ တို႔ျမန္မာကို ဘယ္ခါဆယ္၍ ရမည္လည္း ၿငီး၍မၿပီး ညဴမၿပီးဘူး အၿပီးတကာ လုပ္ႏုိင္ပါမွ ေတာ္ရာေရာက္လိမ့္ ေနာင္အဖို႔ ႏိုးၾကထၾကျမန္မာတို႔ သားေျမးတို႔အတြက္ ႀကိဳးပမ္းစို႔ ဆရာႀကီး မင္းသုဝဏ္

စမူ = ဇယ္ = ရည္းစား = ေစာ္ = ခ်စ္သူ

ျမန္မာစကားရဲ႕ အရွုပ္ေတာ္ပံုေလးေတြကို နည္းနည္းစဥ္းစားမိၿပီး ေရးမိတာပါ။ ၿပီးေတာ့ ၈တန္းတုန္းက အဂၤလိပ္စာသင္ခဲ့တဲ့ဆရာႀကီး ေျပာခဲ့တဲ့ဟာေလးကိုလည္း သြားၿပီးသတိရမိလုိ႔ပါ။ အဲဒီဆရာႀကီးက မန္းေလးေရစစ္ကန္နားေလးမွာေနတယ္။ သူေျပာတာက ဘာလဲဆုိေတာ့ ေယာက်္ားေလးေတြက သူ႔ခ်စ္သူမိန္းကေလးေတြကို ေခၚေ၀ၚသံုးစြဲပံုေလးပါ။ ဒီေခတ္မွာေတာ့ ကိုယ့္ရည္းစားကို ခ်စ္စႏိုးနဲ႔ ေခၚတဲ့ အသံုးအႏွုန္းေလးကေတာ့ "ေစာ္" တဲ့ ... အင္း ... ေခၚရတာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ကသီးကေအာက္ႏုိင္ပါတယ္။ [ ေဟ့ေကာင္ .. ငါ့ေစာ္ကို ေတြ႔မိလား ... ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေယာက်္ားေလးေတြ အခ်င္းခ်င္း ေမးေလ့ေမးထရွိၾကတဲ့ စကားေတြပါ] အင္း ... ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ ၾကားရတဲ့သူအတြက္လည္း ကသီးကေအာက္ႏုိင္လြန္းလွပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ဆရာႀကီးေျပာတာကေတာ့ ဆန္းတယ္ဗ် ကၽြန္ေတာ္လည္းမၾကားဘူးဖူး ... ဟီးဟီး။ သူတုိ႔လူပ်ိဳတုန္းက "ေစာ္" အစား "စမူ" လုိ႔ေခၚတာတဲ့ အဲဒီကမွတဆင့္ "ဇယ္" ဆုိတာျဖစ္လာတယ္တဲ့ ၿပီးေတာ့ မင္းတုိ႔ ေခတ္ေရာက္မွ ရည္းစား ... အဲဒီကမွ "ေစာ္" ဆုိတာႀကီး ျဖစ္သြားတာတဲ့။ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ စဥ္းစားၾကည့္ေသးတယ္ဗ် ဘာလုိ႔ "စမူ" လုိ႔ေခၚသလဲေပါ့ ဟီးဟ...